In order to keep our readers informed of the latest in Celtic Studies, Kelten offers a selection of news items published during the preceding term in each of its quarterly editions. All items are briefly summarised and links to the original publications are included. Any announcements by either the board of the Stichting A. G. Van Hamel or the editorial board of Kelten are also included in this segment and may be found ahead of the news section.
Boek van Lismore keert terug naar Ierland
Na eeuwen in handen te zijn geweest van een familie in Engeland, keert het Boek van Lismore na 200 jaar terug naar Ierland. Het vijftiende-eeuwse manuscript werd samengesteld voor Fínghin Mac Carthaigh, de heer van Carbery van 1478 tot 1505. Het boek bestaat uit 198 forse folia en bevat o.a. heiligenlevens, verhalen over Fionn Mac Cumhaill, en de enig overgebleven Ierse vertaling van de reizen van Marco Polo.
Rond 1640 verdween het boek na een veldslag bij Kilbrittain Castle in Cork, en kwam naar alle waarschijnlijkheid terecht in Lismore Castle. Het boek werd hier namelijk in 1814 herontdekt en vervolgens verhuisd naar Devonshire House in Londen en vervolgens naar Chatsworth, waar het in het bezit kwam van de hertogen van Devonshire. De huidige hertog, Peregrine Cavendish, heeft het boek nu teruggegeven aan Ierland, en dan specifiek aan University College Cork (UCC). De Ierse premier Micheál Martin verwelkomde het boek en prees de vrijgevigheid van de familie Cavendish. Cavendish zei er zelf het volgende over: "Mijn familie en ik zijn verheugd dat dit mogelijk was, en we hopen dat dit ten goede komt aan vele generaties studenten, onderzoekers en bezoekers van de universiteit." Het UCC is van plan het boek tentoon te stellen voor het publiek.
Nieuwe vitrine voor het Boek van Kells
Het befaamde Boek van Kells wordt onder normale omstandigheden door zo'n half miljoen mensen per jaar bezocht in Trinity College Dublin en heeft, om al die bezoekers een nog betere blik te gunnen, recentelijk een nieuwe vitrine gekregen. De vitrine bevat een roterend mechanisme en is gemaakt door de organisatie die tevens verantwoordelijk is voor het tentoonstellen van onder andere de Mona Lisa en de Britse kroonjuwelen. De kamer waarin het Boek van Kells ligt, is nu bovendien volledig verduisterd, waardoor pagina's die eerder vanwege hun broze staat verborgen moesten blijven voortaan ook aan het publiek getoond kunnen worden.
Unieke vondst in Vindolanda
In Vindolanda in Northumberland zijn veertien restanten van een kelk uit de zesde eeuw n. Chr. gevonden. De vondst werd gedaan in de restanten van een kerk uit dezelfde tijd. De scherven van de kelk zijn bewerkt met christelijke graveringen, zoals de chi-ro en kruizen. Er zijn ook Latijnse en Griekse letters te zien, en volgens sommigen zelfs letters uit het Ogam-alfabet (maar dit is betwist). Dit is de eerste kelk uit deze periode die in Groot-Brittannië gevonden is, en de eerste vondst van een dergelijk voorwerp in een fort langs de Muur van Hadrianus.
https://www.vindolanda.com/news/unique-christian-artefact-uncovered-at-vindolanda
Zesde-eeuws graf werpt mogelijk licht op het ontstaan van het koninkrijk van Wessex
Aan de Universiteit van Reading is een onderzoek begonnen naar het graf van een krijger in Marlow. Het graf dateert uit de zesde eeuw en kijkt uit over de Thames. De grafgiften en verscheidene aspecten van het skelet suggereren dat het hier om een krijgsheer gaat, wellicht van een Angelsaksische stam. Gegeven de locatie van het graf en de tijd waarin de man geleefd moet hebben, zou het dan ook kunnen dat hij betrokken was bij de formatie van het koninkrijk van Wessex.
De krijger werd begraven met onder andere zijn zwaard, schede, mes, twee bronzen kommen die op het vasteland vervaardigd waren, en een kostbare glazen drinkbeker. Het skelet suggereert dat het om een zeer gespierde man van 1.80 meter ging, die bij leven zo'n 95 kilo heeft gewogen. Deze spieren duiden er bovendien op dat hij, naast het vechten, zich ook bezighield met zware handenarbeid, vermoedelijk in de landbouw.
De onderzoekers hopen aan de hand van het DNA van de krijger meer inzicht te krijgen in de samenstelling van de diverse etnische groepen die betrokken moeten zijn geweest bij het ontstaan van Wessex, iets waar vooralsnog maar weinig over bekend is.
Braziliaanse man doet Britse inburgeringstoets in het Welsh
Dr. Rodolfo Piskorski is één van de eersten die de inburgeringstoets voor het behalen van de Britse nationaliteit in het Welsh heeft gedaan. Piskorski verhuisde in 2013 naar Wales en wilde de toets in de taal van dat land afleggen. "Er wordt over Welsh gepraat alsof het iets curieus is, maar in mijn ervaring is het boeiend, cool en jong – dat is in elk geval mijn ervaring in Cardiff geweest."
https://www.bbc.com/news/uk-wales-54355166
Britten maakten in de bronstijd aandenkens van hun overleden verwanten
Onderzoek aan de Universiteit van Bristol heeft aangetoond dat Britten in de bronstijd hun overleden verwanten eerden door delen van hun lichamen te bewaren en soms zelfs te veranderen in decoratieve voorwerpen of muziekinstrumenten. Verscheidene botten die gevonden zijn als grafgiften waren van mensen die vaak een paar decennia eerder hadden geleefd, wat suggereert dat deze botten bewaard werden door de nabestaanden, soms zelfs meerdere generaties lang.
Zo werd er bij een graf van een man in de buurt van Stonehenge een fluit van menselijk bot gevonden, dat van iemand geweest moet zijn die in dezelfde periode geleefd had. Maar bij Windmill Fields, Stockton-on-Tees, werd een vrouw begraven met de schedels en ledematen van minstens drie anderen die tussen de 60 en 170 jaar vóór haar zijn overleden.
Professor Joanna Bruck, hoofdonderzoeker van dit project, zegt: “Ons onderzoek toont aan dat mensen uit de bronstijd gewend waren om de botten van overledenen te gebruiken, zelfs in hun dagelijks leven. Botten van belangrijke voorvaderen werden als relieken behandeld en zelfs veranderd in artefacten, die wellicht gebruikt of tentoongesteld werden in de huizen van de nabestaanden.” Onderzoeker Thomas Booth: "Het is waarschijnlijk dat er een heel breed palet aan ceremoniële mogelijkheden was voor menselijke resten, en dat wij slechts een glimp opvangen van de manieren waarop ze werden gebruikt. Menselijke resten hebben altijd intrinsieke macht. Wellicht brachten ze troost."
