Aan de wieg van de Stichting

From Kelten
k95-2023-bullinga-stichting-a.g.-van-hamel
95
Gepubliceerd: 25 mei 2023
Aan de wieg van de Stichting
Nicki Bullinga


Utrechtopleiding KeltischArthurStichting A. G. van Hamel voor Keltische Studies
Title (EN): The birth of the Van Hamel Foundation
Abstract (EN):

The A. G. van Hamel Foundation for Celtic Studies was founded in 1991, and has been part of the story of a century of Celtic Studies in the Netherlands for over thirty years. The editorial board of Kelten asked Nicki Bullinga, founding member of the board of the Van Hamel Foundation, about her recollections of the first years of the Foundation and about Celtic Studies in general.

I

n september 1990 studeerde ik af met een scriptie over The otherworld in Celtic and Middle English literature: binnen Mediëvistiek had ik de afstudeerrichtingen Keltisch en Middelengels gekozen. Ik was voornamelijk geïnteresseerd in de Welshe teksten en vond het geweldig dat ik oude teksten in de oorspronkelijke taal kon leren lezen. Het meest inspirerend vond ik de colleges van mijn docente Leni van Strien. Toch bevond de opleiding Keltisch zich toen ook al in de gevarenzone: ik was de enige studente die in 1987 (of 1988) in Leni’s werkkamertje de cursus Keltische taalkunde volgde. Uiteindelijk ben ik met Welsh verder gegaan en ligt Leni’s opdracht voor een paper over dat onderwerp nog steeds ergens tussen mijn spullen. Wie weet komt het er ooit nog van… Tijdens mijn studiejaren reisde ik veel rond in Wales, daar lag mijn interesse immers. Ik draag nog steeds de dubbelring die ik in Machynlleth heb gekocht; een tastbare link met Keltisch. En mijn hart gaat nog steeds sneller kloppen als er weer iets ‘Keltisch’ wordt gevonden.

Na mijn afstuderen was het even puzzelen. Ik wilde wel verder met Keltisch, maar zou ik daar wel een baan in kunnen vinden? Dus, een gesprek met Leni van Strien! En we kregen het erover dat mensen die Keltisch hadden gestudeerd geen of nauwelijks werk daarin vonden. Waar gingen die studenten heen? Allerlei andere baantjes, maar geen binding met Keltisch meer. Toen kwam Leni op het idee om mensen die Keltisch hadden gedaan te verenigen in een stichting of een vereniging. Op deze manier zouden we Keltisch in Nederland kunnen promoten. Ik zie nog voor me hoe ik me op de trap in Drift 13 naar haar omdraaide en ter plekke beloofde dat ik diezelfde dag enkele mensen zou bellen om te vragen of ze belangstelling hadden in een op te richten stichting of vereniging voor Keltisch.

En dat gebeurde. De mensen van het eerste uur (Nadine Buenen, Inge Genee, Marc Schneiders, Peter Schrijver en Lauran Toorians) kwamen in het begin bij mij in de Staalstraat in Utrecht om ideeën uit te wisselen over een stichting. Het idee was dat het geen studentenclubje moest worden, maar een volwaardig platform voor ieder die in de Kelten was geïnteresseerd. We zouden een blad uitbrengen (Mededelingen) en lezingen organiseren met sprekers uit het binnen- en buitenland. De stichting was geboren! Ik werd secretaris, schafte een telefoon met antwoordapparaat aan en ik kocht van Karel Jongeling (ook aan Kelten verknocht) voor 100 gulden mijn allereerste computer!

Ik was er druk mee bezig. Mensen belden nadat ze van ons gehoord hadden en wilden meer informatie. Het balletje ging rollen en we kregen begunstigers. Brieven kwamen aan op het postkantoor op de Neude waar de stichting een postkluisje had. Ik beantwoordde ze allemaal en stuurde nieuwe begunstigers het mooie visite-cum-betalingsbewijs-kaartje op dat we hadden laten ontwerpen. Zoals gezegd werden de Mededelingen van de Stichting A. G. van Hamel voor Keltische Studies in het leven geroepen. De redactie daarvan werd gevormd door andere leden van de stichting. We (o.a. met Mick van Rootseler) kwamen bij elkaar om de Mededelingen, toen nog in A5 formaat, geniet met groene kaft, in enveloppen te stoppen en op te sturen.

In april 1991 initieerde de kersverse Stichting A. G. van Hamel voor Keltische Studies het eerste ‘Keltisch Colloquium’, wat we elk jaar wilden organiseren. Geïnteresseerden van buitenlandse instellingen waren ook welkom. Ondanks de warmte en het verkeerslawaai in de Nobelstraat in Utrecht was het een groot succes, en het ‘KC’ zette de Stichting op de kaart. Excursies werden eveneens op touw gezet.

Ondertussen werkte ik bij de Nederlandse Kastelenstichting waar ik me bezighield met de kastelengids. Het bloed kroop waar het niet gaan kon: naar aanleiding van de Teleac cursus De Kelten in 1992 werd ik benaderd om twee ‘Keltenreizen’ in Wales te organiseren en te leiden – al ging het meer over kastelen van koning Edward I van Engeland en Arthur dan over Kelten. Arthur is altijd een oude liefde geweest. In 1986 was ik lid geworden van de IAS (International Arthurian Society).

Na tien jaar in het bestuur te hebben gezeten, stapte ik uit het wereldje van de Stichting, maar ben nog steeds begunstiger natuurlijk. Mijn interesse was zeker niet verminderd. Tussen mijn banen bij de Universiteitsbibliotheek Utrecht en Studium Generale door bleef Arthur me bezighouden. In 2001 verscheen mijn reisgids In de voetsporen van Koning Arthur in de Dominicusreeks van uitgeverij Gottmer en het jaar daarop een Arthurroman, gebaseerd op de reisgids. Naast Keltisch en Arthur ben ik mijn leven lang in geschiedenis en archeologie geïnteresseerd geweest. Ik was lid van de NJBG (Nederlandse Jeugdbond ter Bestudering van de Geschiedenis) waardoor ik o.a. vijf jaar lang in Engeland heb kunnen opgraven in het deserted village Wharram Percy in North Yorkshire. Van mijn hand verschenen diverse geschiedenisboeken, de twee recentste in 2022: Strijd voor de hertog (12+), een middeleeuws verhaal over de Slag bij Niftrik in 1388, en een verhaal over een heksenproces en de beroemde Kattenstoet in Ieper, België: Kattensporen (12+). Momenteel ligt er een manuscript voor lezing bij twee uitgeverijen. Een jeugdroman over Arthur… ook 12+. Schrijven is een groot goed. Writing keeps me sane, zeg ik altijd maar. Ik weet zeker dat er veel mensen zijn die het daar hartgrondig mee eens zijn.

Ik kijk met veel plezier terug op mijn studententijd en mijn tijd bij de stichting. Ik heb leuke, boeiende mensen leren kennen en al zie ik ze niet vaak meer, ze zijn allen nog aanwezig in mijn herinnering. En natuurlijk op social media. De oude Mededelingen heeft zich tot het mooi ontworpen tijdschrift Kelten ontwikkeld, en de Stichting is nu in handen van een jongere generatie. Keltisch in Utrecht? Komt goed!



Vorige bijdrage
Dertig jaar in dienst van Keltisch in Utrecht (1971-2001)
Doris Edel
20 april 2023
Volgende bijdrage
Inis: een Keltisch bordspel
Eline Schepers
2 juni 2023